Verslag Euregio Rally 2003
door: Johan Foederer, coureur
foto's: Wimo fotografie

Terugkijkend op onze Euregio Rally is er eigenlijk maar één ding dat en beetje is tegengevallen. Jammer genoeg was dat wel net datgene waar je in het eindklassement op wordt afgerekend, de tijden. Verder was het weer een echt ouderwets mooie rally die zich kenmerkte door het ontbreken van enige vorm van afzetting aan de binnenkant van de bocht. De kenners weten al wat dat betekent, snijden! En niet zo’n beetje.

Zeer regelmatig verlieten tenminste twee wielen de hoofdrijbaan op zoek naar de rand van de sloot en net dat beetje extra snelheid. Een bezigheid die met goed weer weinig gevolgen heeft, maar tijdens een wedstrijd in hartje herfst ligt dat net even anders. Tegen de tijd dat je met je startnummer 31 op zo’n bocht aan komt gereden, heeft er een kleine invasie plaatsgevonden waarbij de berm bezit heeft genomen van zowat de hele bocht. Het resultaat is in een woord samen te vatten als “glad”!

Dit effect was al direct vanaf proef één goed merkbaar. Het had de hele ochtend niet meer geregend, dus hadden we gekozen voor een harde intermediate band. De proeven waren echter toch nog te nat waardoor we te weinig grip hadden. Voor de tweede boucle hebben we eigenlijk dezelfde foute gok genomen. De weg was weer verder opgedroogd dus lieten we dezelfde banden zitten. Waarschijnlijk een goede keus als het niet vlak voor de start van de volgende proef was gaan regenen.

Een bijkomend nadeel was dat de vorige wedstrijd alweer een half jaar geleden was. Dit maakte het moeilijker om snel in je wedstrijdritme te komen en een verkeerde bandenkeus maakt dat alleen maar erger. Gelukkig gingen de proeven rond Hardenberg een stuk beter. We maakten eindelijk de goede bandenkeus en ook het type proef lag mij een stuk beter. Het waren veel technischere proeven met een veel vloeiender verloop. ’s Ochtends waren het vooral lange rechte stukken gevolgd door een scherpe bocht.

Terug in Hengelo was het tijd om de lampenbak te monteren. Rijden in het donker geeft toch een bijzonder gevoel. Je staat aan de start van de proef en kijkt een pikkedonker veldweggetje in. Dan begint het aftellen, het toerental gaat omhoog en een paar honderd watt verlichting wordt ontstoken. Het startsein wordt gegeven en terwijl de eerste bocht oplicht alsof het dag is, is het in en om de auto nog steeds pikkedonker. Heel apart!

Al met al kunnen we terugkijken op een zeer geslaagde wedstrijd. De tijden konden wat beter, maar daar zie ik ook zeker mogelijkheden voor in de komende wedstrijden De auto heeft zich perfect gehouden en de bochtensnelheid is weer iets opgeschroefd. Daarnaast vind ik het een belangrijk punt dat we, vooral in de avondproeven, ervaring op hebben kunnen doen in het onverhard. Iets waar ik totnogtoe veel te weinig kans voor heb gehad. Het allerbelangrijkste is echter dat we de wedstrijd netjes hebben uitgereden en dat we er volgend seizoen gewoon weer bij zijn!